The Walt Whitman Archive
Published Works
Translations
About this Item
Title: Poeci, którzy nadchodzicie
Author(s): Walt Whitman, Marta Skwara
Date: 2012
Whitman Archive ID: med.00546
Source: Translated for the Walt Whitman Archive. First published on the Archive in 2012. For a description of the editorial rationale behind our treatment of translations, see our statement of editorial policy.
Contributors to digital file: Marta Skwara, Vanessa Steinroetter, Elizabeth Lorang, and Janel Cayer
Poeci, którzy nadchodzicie!
Poeci, którzy nadchodzicie!
To nie chwila dzisiejsza odda mi sprawiedliwość, ani Demokracji, ani
temu, po co tu jesteśmy,
temu, po co tu jesteśmy,
Ale ty, nowy ród, rodzimy, prężny, z tego kontynentu,
wspanialszy niż wcześniej znane,
wspanialszy niż wcześniej znane,
Ty musisz mi oddać sprawiedliwość.
Tak naprawdę, gdybym nie był dla ciebie, kim byłbym?
Cóż takiego zrobiłem, oprócz rozbudzenia ciebie?
Ufam, że będę spełniony, daleko stąd, gdzie rozciągają się
szerokie bujne prerie, aż po Oregon
i Kalifornię,
szerokie bujne prerie, aż po Oregon
i Kalifornię,
Spodziewam się, że mieszkaniec Teksasu i Arizony, wieki
później, zrozumie mnie,
później, zrozumie mnie,
Spodziewam się, że przyszły mieszkaniec Kalifornii i Georgii
zrozumie mnie i pokocha mnie,
zrozumie mnie i pokocha mnie,
Spodziewam się, że mieszkańcy Kanady, sto, a może
wiele setek lat później, zimą ,
do majestatycznych śniegów i lasów albo na zamarznięte
jeziora zabiorą mnie ze sobą i stale
cieszyć się mną będą.
wiele setek lat później, zimą ,
do majestatycznych śniegów i lasów albo na zamarznięte
jeziora zabiorą mnie ze sobą i stale
cieszyć się mną będą.
Dzisiaj wiem, że jestem ulotny, nieuchwytny—ja
jestem bardem przyszłości,
jestem bardem przyszłości,
Piszę zaledwie jedno lub dwa znaczące dla przyszłości słowa,
Postępuję naprzód jedynie na chwilę, by zaraz obrócić się i pospieszyć
z powrotem w ciemność.
z powrotem w ciemność.
To ja jestem człowiekiem, który, przechadzając się, prawie się nie zatrzymując,
rzuca na ciebie przygodne spojrzenie, a potem
odwraca swą twarz,
rzuca na ciebie przygodne spojrzenie, a potem
odwraca swą twarz,
Tobie zostawiając dopowiedzenie i dookre lenie,
Po tobie spodziewając się najważniejszego.